Οι πρώτες μέρες

Να’ μαι λοιπόν στην όμορφη αυτή πόλη. Είμαι δύο μόλις ημέρες εδώ και κανονικά θα χρειαζόμουν 10 τέτοια άρθρα για να περιγράψω ό,τι είδα και έζησα σε αυτές τις δύο μέρες. Αρχικά να πω ότι βρήκα ένα σπίτι και μένω με δυο άλλα παιδιά. Ο ένας είναι ο Ze και ο άλλος ο Hui (ο τόνος στο i) –μη με ρωτάτε τι ονόματα είναι αυτά, και εγω τώρα τους γνωρίζω σιγά σιγα-. Το σπίτι είναι αρκετά καλό, κοντά στο πανεπιστήμιο και στο εμπορικό κέντρο (σούπερ μάρκετ, φαγητό κτλ.) Σήμερα πήγα για ψώνια με τον Erasmus buddy (Katrin) και ένα άλλο παιδί (Carlos), οι οποίοι με βοήθησαν και με το σπίτι. Στην πραγματικότητα, αν δεν ήταν αυτοί, παίζει ακόμη να ήμουν στον σταθμό του Aveiro και να έψαχνα κανένα ξενοδοχείο για να μείνω (το πρώτο βράδυ θα το περνούσα στο παγκάκι). Χθες έφαγα –όπως πολλοί περιμένατε- στα Mcdonalds και σήμερα μία πίτσα ή «πίζα» όπως τη λένε εδώ. Το φαγητό στη λέσχη είναι επίσης αρκετά καλό αν και δεν ήξερα τι έτρωγα χθες το βράδυ που το επισκέφτηκα. Με τη γλώσσα προβλέπεται μεγάλο πρόβλημα γιατί πολλοί λίγοι μιλάνε αγγλικά ή, για να το θέσω καλύτερα, κάνουν πως δε μιλάνε. Τα συναισθήματα μου είναι ανάμεικτα ακόμη αλλά κινούνται θετικά με πολύ γρήγορους ρυθμούς οπότε μαμά και μπαμπά μην ανησυχείτε για αυτό.

Όποιος θέλει το πορτογαλικό μου νούμερο ας μου στείλει ένα mail και θα του το στείλω.

Στην παραπάνω φωτογραφία βλέπετε, όσο αυτό είναι δυνατό, το πανεπιστήμιο της πόλεως. Είναι έτσι όπως φαίνεται από το παράθυρο της κουζίνας μου. Τα ξαναλέμε σύντομα.