25 βραβεία Όσκαρ

Με αφορμή ότι κάποιοι με ρωτάνε πώς είναι οι υπόλοιποι ευρωπαϊκοί λαοί, ο κόσμος και οι χώρες που επισκέφτηκα όλον αυτό τον καιρό σκέφτηκα να γράψω ένα άρθρο για αυτό. Και για να είναι λίγο πιο ενδιαφέρον, θα δώσω κάποια «βραβεία» σε κάποιες κατηγορίες, έτσι ώστε να πάρετε μια γενική ιδέα. Να πω ότι στις χώρες συμπεριλαμβάνονται οι: Πορτογαλία, Ισπανία, Ολλανδία, Σουηδία, Μαρόκκο (ξέρω, είανι Αφρική αλλά δεν πειράζει), Ελλάδα και Γαλλία (δεν την επισκέφτηκα ακριβώς αλλά δεν μπορεί να λείπει από τα δύο βραβεία που μπορώ να της δώσω).

Ξεκινώντας, Βραβείο:
1. Πιο όμορφης πρωτεύουσας: Λισσαβώνα (Πορτογαλία)
2. Πιο όμορφης πόλης: Μάλαγα (Ισπανία)
3. Πόλης με περισσότερα πολιτισμικά στοιχεία: Βαρκελώνη και μετά Μαδρίτη (Απ’ ότι φαίνεται οι Ισπανοί ασχολούνται πολύ με αυτά)
4. Πιο καθαρής πόλης: Γκέτεμποργκ (Σουηδία)
5. Πιο μαγευτικού τοπίου: Μαρόκκο (Σαχάρα)
6. Πιο τουριστικού σημείου: Γιβραλτάρ (ουσιαστικά είναι αγγλικό έδαφος αλλά συνορεύει με Ισπανία)
7. Πιο ωραίων παραλιών και θάλασσας: Ελλάδα, και μην πείτε ποτέ ότι θα πάτε κάπου αλλού στην Ευρώπη για να κάνετε μπάνια. Σαν την Ελλάδα δεν έχει σε αυτό τον τομέα, ούτε Μαγιόρκα, ούτε Μαδέιρα, ούτε Κανάρια νησιά. Όλα είναι υπερτιμημένα κατά τη γνώμη μου
8. Καλύτερης διασκέδασης: Θα πρότεινα την Ελλάδα αλλά η διασκέδαση εκεί δεν έχει να κάνει με τη διασκέδαση στις υπόλοιπες χώρες οπότε δεν μπορούμε να τα συγκρίνουμε. Το βραβείο θα το δώσω στην Ισπανία
9. Χώρας πιο κοντά στις συνήθειες της Ελλάδας: Πορτογαλία
10. Πιο ευγενικών ανθρώπων: Πορτογάλοι
11. Πιο αγενών ανθρώπων: Γάλλοι
12. Πιο όμορφων γυναικών: Tο μοιράζονται οι Ολλανδία και Σουηδία
13. Πιο όχι όμορφων γυναικών: Πορτογαλία
14. Θρησκευόμενης χώρας: Μαρόκκο με μεγάλη διαφορά από Ελλάδα και Ισπανία που είναι δεύτερες
15. Ισχυρότερο το στοιχείο της οικογένειας: Ελλάδα με τεράστια διαφορά από οποιαδήποτε άλλη χώρα
16. Μεγαλύτερων μισθών και υψηλότερων τιμών: Γαλλία και Σουηδία
17. Αντιδιαμετρικά αντίθετο από το παραπάνω: Μαρόκκο και αξίζει να σημειωθεί ότι η Πορτογαλία είναι η επόμενη
18. Μικρότερων μισθών και υψηλότερων τιμών μαζί: ΕΛΛΑΔΑ
19. Πιο καλή λειτουργία του κρατικού μηχανισμού: Σουηδία
20. Πιο κακή λειτουργία του κρατικού μηχανισμού: Θα το έδινα στο Μαρόκκο αλλά ουσιαστικά εκεί ΔΕΝ υπάρχει ο κρατικός μηχανισμός και οπότε το βραβείο πηγαίνει δικαιοματικά στην Ελλάδα
21. Τήρησης του Κ.Ο.Κ.: Σουηδία
22. Μη τήρησης του Κ.Ο.Κ: Μαρόκκο με μεγάλη διαφορά. Επίσης στο Άμστερνταμ επικρατεί ένα χάος με τα αυτοκίνητα, χάος που μπορεί μερικές φορές να ξεπεράσει και την Ελλάδα
23. Ζωή με κανόνες: Σουηδία
24. Ζωή χωρίς κανόνες: Ελλάδα, ακόμη και στο Μαρόκκο υπάρχουν περισσότεροι κανόνες στη ζωή τους, ειδικά των γυναικών αλλά και λόγω θρησκείας
25. Χώρας που αξίζει να επισκεφτεί κανείς: Ισπανία

Αυτά είναι λίγο πολύ. Δεν ξέρω αν ξέχασα κάτι. Να πω για αυτούς που θέλουν να ζήσουν στο εξωτερικό, ότι σε χώρες όπως η Πορτογαλία, Ισπανία και Ολλανδία δουλεύεις για να ζεις ενώ σε χώρες όπως η Σουηδία και η Γαλλία ζεις για να δουλεύεις. Στο Μαρόκκο δεν αξίζει να κάνεις ούτε το ένα ούτε το άλλο. Με αυτά τα δεδομένα μπορείτε να κάνετε μια αρχή για το πού θέλετε να ταξιδέψετε ή πού θέλετε να πάτε για δουλειά στο μέλλον.

Συμβουλές για Erasmus

Εφόσον το Erasmus μου φτάνει στο τέλος του, δε θέλω να χάσω την ευκαιρία και θα πω δύο πράγματα για αυτούς που θέλουν να κάνουν αυτό που έκανα εγώ και θα δώσω μερικές συμβουλές στους μελλοντικούς Ερασμίτες.
ΓΛΩΣΣΑ
Αρχικά, το πιο σημαντικό για μένα είναι «Μάθετε Αγγλικά»... Έστω και βασικά πράγματα, αλλά με τα αγγλικά μπορείτε να πάτε παντού. Ακόμη και σε χώρες όπου δε μιλάνε τη γλώσσα, πάντοτε θα βρείτε κάποιον που μπορείτε να συννενοηθείτε στο ελάχιστο. Αν μπορείτε μάθετε και κάποιες λέξεις από τη γλώσσα στη χώρα που θα πάτε.
ΔΗΛΩΣΕΙΣ
Οι δηλώσεις για το Εrasmus ξεκινούν κάθε χρόνο Μάρτιο- Απρίλιο και μπορεί κανείς να δηλώσει ότι θέλει να πάει για χειμερινό ή εαρινό εξάμηνο του επόμενου έτους ή και για ολόκληρη τη χρονιά. Έχει αρκετά γραφειοκρατικά η όλη υπόθεση αλλά υπάρχει χρόνος, ειδικά αν προτιμήσετε το εαρινό εξάμηνο. Αφού σας δεχτούν από το ελληνικό πανεπιστήμιο για να φύγετε, πρέπει να σας δεχτούν μετά από το πανεπιστήμιο υποδοχής, αλλά δεν έχω ακούσει ποτέ απόρριψη από εκεί, όποιο και να είναι αυτό.
ΜΑΘΗΜΑΤΑ
Είναι καλύτερα να μη χρωστάτε πολλά μαθήματα για να μην έχετε το νου σας κατά τη διάρκεια του Erasmus σε αυτά. Επίσης συνιστώ να πάτε σε μια ηλικία μεγαλύτερη των 20-21 για να έχετε καλύτερη ευχέρεια στο να κινείστε και να μένετε μόνοι σας στο εξωτερικό. Όσο αναφορά τα μαθήματα, εξαρτάται πάντοτε από το πανεπιστήμιο που διαλέξατε, στη σχολή στην οποία είστε, αλλά και στους καθηγητές των μαθημάτων. Προτιμήστε πανεπιστήμια που διδάσκουν στα αγγλικά και μαθήματα που φαίνονται εύκολα στη λίστα ή αν δεν αναγνωρίζονται από την Ελλάδα, μαθήματα που τα έχετε ξανακάνει, ώστε να μη χρειάζεται να τα διαβάσετε από την αρχή. Το αν θα αναγνωριστούν στην Ελλάδα εξαρτάται από τους αντίστοιχους καθηγητές και αυτό πρέπει να το κανονίσετε προτού φύγετε για το εξωτερικό. Σε όλα τα παραπάνω χρειάζεται λίγη τύχη και κανείς δεν μπορεί να ξέρει από πριν για τη δυσκολία του μαθήματος, τον καθηγητή ή το τι περιλαμβάνει ακριβώς (εργασίες, εργαστήρια, υποχρεωτικές παρουσίες κτλ), γιατί πουθενά δεν αναφέρονται αυτά. Καλό θα ήταν να αναγνωρίζονται τα μαθήματα στην Ελλάδα έτσι ώστε να γλιτώσετε κάποια από αυτά.
ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΙ
Σαν προορισμό θα πρότεινα Πορτογαλία, Ισπανία και ίσως Ολλανδία διότι τα πράγματα σε αυτές τις χώρες είναι αρκετά χαλαρά και για αυτό που θέλουμε είναι ό,τι καλύτερο, αξιοπρεπή πανεπιστήμια, καλή νυχτερινή ζωή, στις πρώτες δύο σχετικά φθηνή ζωή και λίγες σχετικά υποχρεώσεις. Επίσης θα πρότεινα επιλογή μικρής πόλης.
ΧΡΗΜΑΤΑ
Το πανεπιστήμιο δίνει κάποια λεφτά στους φοιτητές του Erasmus κάθε μήνα ανάλογα με τη χώρα προορισμού (300-500€/μήνα). Η συμβουλή μου είναι να έχετε άλλα τόσα στην άκρη έτσι ώστε να είστε καλυμμένοι και χαλαροί αλλά και να μπορέσετε να κάνετε κάποια ταξίδια. Τα έξοδα που πρέπει να καλύπτετε κάθε μήνα είναι ενοίκιο, φαγητό, ποτό. Εδώ που είμαι εγώ, όλα αυτά είναι σε αρκετά προσιτές τιμές αλλά και στην Ισπανία το ίδιο. Ενοίκιο προς 200€ (συμπεριλαμβανομένων κοινοχρήστων), φαγητό προς 5-6€ η μερίδα με σαλάτα, ψωμί και αναψυκτικό (ή στη λέσχη με 2,50€) και ποτό προς 2€/ μπύρα έξω και 0,50€/μπύρα στο σούπερ. Επίσης, αν έχετε σκοπό να πάτε σε μία από τις δύο παραπάνω χώρες να είστε προετοιμασμένοι να συγκατοικήσετε με αγνώστους. Και εδώ χρειάζεται λίγη τύχη. Συνήθως όμως δεν υπάρχει πρόβλημα, αφού είναι πολύ διαδεδομένο εδώ και όλοι ξέρουνε πώς να συμπεριφέρονται σωστά στο σπίτι.
Καλό θα ήταν να ξέρετε να μαγειρέυεται κάτι, πριν φύγετε από Ελλάδα, ειδικά αν πάτε σε πιο βόρειες χώρες, όπου το φαγητό έξω κοστίζει πολύ ακριβά, ενώ τα προϊόντα στο σούπερ μάρκετ είναι φθηνά. Επίσης, βόρεια δε συνηθίζεται πολύ η συγκατοίκηση και τα ενοίκια ανεβαίνουν σε τιμές.
ΤΑΞΙΔΙΑ
Αν θέλετε να ταξιδέψετε, αυτή είναι η ευκαιρία της ζωή σας. Αφού φύγετε από Ελλάδα πληρώνοντας τους υπερφόρους των αεροδρομίων μας, στο εξωτερικό ταξιδεύετε με λίγα λεφτά με 2 εταιρίες, Ryanair και Easy-jet. Και όταν λέω φθηνά εννοώ 10-50€/πτήση (συμπεριλαμβανομένων όλων). Σε αυτές τις πτήσεις όμως μπορείται να πάρετε μόνο μία χειραποσκευή συγκεκριμένων διαστάσεων (55Χ40Χ20) και πιστέψτε με... είναι πραγματικά κομπλεξικοί με αυτό. Προτείνω λοιπόν προτού φύγετε από Ελλάδα, να αγοράσετε μία βαλίτσα με τις παραπάνω διαστάσεις. Αν θέλετε να νοικιάζετε αμάξια κατά την περίοδο αυτή, χρειάζεστε μία πιστωτική από μια τράπεζα ΜΕ ΑΝΑΓΛΥΦΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ. Πραγματικά είναι πολύ σημαντικό για να μην έχετε προβλήματα μετά. Εγώ φτύνω αίμα κάθε φορά που θέλω να νοικιάσω εδώ και πρέπει να τους παρακαλάω διότι δεν έχω ανάγλυφα.
ΤΙ ΘΑ ΠΑΡΕΤΕ ΜΑΖΙ
Πρέπει να πάρετε μαζί σας τα ρούχα σας, μία φωτογραφική, έναν υπολογιστή και τίποτα άλλο όταν φυγετε, για να μη γεμίζετε τις βαλίτσες άσκοπα. Τα αγοράζετε όλα από εκεί που πάτε. Ίσως και ένα κουτί Νες καφέ αν θέλετε να πίνετε τον καφέ που όλοι αγαπάμε στην Ελλάδα. Α, και ένα μπρίκι, γιατί στο εξωτερικό δεν έχουν... Επίσης, αν πάτε στην Ισπανία, καλό θα ήταν να έχετε και μια πιο κυριλέ ενδυμασία και σίγουρα μαύρα παπούτσια αν θέλετε να μπείτε σε λίγο πιο καλά κλαμπ το βράδυ (ακόμη και αν είστε γυναίκα).
ΓΕΝΙΚΑ
Φορτώστε όλη την κοινωνικότητά σας και είμαι σίγουρος ότι θα περάσετε τέλεια. Αρκετά καλό θα ήταν να πάτε 2-3 μέρες πριν μαζευτούν όλοι οι Ερασμίτες για να δείτε λίγο την πόλη, αλλά και να είστε στην πρώτη συνάντηση που θα γίνει, ώστε να μπορέσετε να μπείτε από την αρχή σε παρέες. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι αν πάτε μετά, δε θα περάσετε καλά. Υπαρχει μία περίοδος προσασμογής στην αρχή που μπορεί να σκέφτεστε το λόγο που φύγατε ή να μετανιώνετε, αλλά όταν αρχίσετε να καταλαβαίνετε που βρίσκεστε πραγματικά θα με θυμηθείτε και θα περνάτε απίστευτα. Όλα θα έρθουν σιγά σιγά από μόνα τους και δε χρειάζεται να αγχώνεστε για τίποτα, το μόνο που πρέπει να γίνει είναι να πάρετε την απόφαση να φύγετε.
Αν παρέλειψα κάτι σημαντικό μπορείτε να με ρωτήσετε.

Ταξίδια (τέλος)

Το τελευταίο μου ταξίδι για την περίοδο του Εράσμους μου ήταν στο Μαρόκο. Όταν ήμουν ακόμη Θες/νίκη, ένας θείος μου από Κορινό μου είπε «όταν πας Μαρόκο, μείνε στις τουριστικές περιοχές και μην μπεις πιο μέσα και μπλεχτείς με την πραγματική χώρα». Είχε πολύ δίκιο. Όσο μέναμε στους πολυσύχναστους δρόμους στο Μαρακές υπήρχαν μεν ενοχλητικοί Μαροκινοί που σου πουλάνε ό,τι έχουν και δεν έχουν πάνω τους αλλά αν δεν ενδιαφέρεσαι σε αφήνουν. Όταν όμως μπαίνεις σε δρόμους περίεργους η ενόχληση όλο και μεγαλώνει και πλέον δεν κοιτάνε μόνο να σου πουλήσουν πράγματα. Δύο βράδια την πατήσαμε με το φίλο Αντώνη αλλά ευτυχώς δεν είχαμε καμιά σοβαρή κατάληξη.

Δύο μέρες μείναμε στο Μαρακές σε ένα άθλιο ξενοδοχείο των 7€/άτομο/βραδιά. Βολτάραμε στο παζάρι και διαπραγματευτήκαμε τις τιμές των σουβενίρ μας. Φάγαμε από την τοπική κουζίνα τους, η οποία παρόλο βρώμικη είναι πολύ νόστιμη. Τατζίν, κεμπάπ και κεφτέδες είναι τα κλασικά γεύματα. Ήπιαμε τσάι μέντας ενώ καθόμασταν σε 40 βαθμούς και διαπιστώσαμε ότι το αλκοόλ απαγορεύεται λόγω θρησκείας. Παρόλα αυτά βρήκαμε ένα μπαρ το οποίο προορίζεται για τουρίστες, το οποίο σέρβιρε μπύρες για 10€/μπύρα. Χωρίς να ξέρουμε την τιμή, φυσικά τα δώσαμε σαν ηλίθιοι τουρίστες. Ακούσαμε αράβικη μουσική και είδαμε και την άλλη πλευρά (την πιο πρόστυχη) των γυναικών με τις μαντήλες που βλέπαμε την ημέρα.

Τις επόμενες δύο ημέρες κάναμε εκδρομή με ένα ταξιδιωτικό (το οποίο παζάρεψε την τιμή του και πάλι) στην έρημο Σαχάρα που ξεκινάει από το Μαρόκο. Παρόλο που το ταξίδι ήταν μεγάλο (7 ώρες σε τραγικό βανάκι για να φτάσουμε) άξιζε πραγματικά την ταλαιπωρία. Ήταν από τις πιο απίστευτες εμπειρίες που είχα στη ζωή μου. Ταξιδέψαμε μία ώρα πάνω σε καμήλες για να φτάσουμε στις σκηνές που θα περνούσαμε τη βραδιά και είδαμε το ηλιοβασίλεμα στην έρημο, ενώ στον ορίζοντα υπήρχαν μόνο βουνά. Μιλήσαμε με ανθρώπους που γεννήθηκαν και μένουν στην έρημο και φάγαμε δείπνο κάτω από αμέτρητα αστέρια στον ουρανό (προσωπικά δεν είχα δει ποτέ τόσα πολλά). Κάναμε πάρτυ γύρω από τη φωτιά ακούγοντας τους Μαροκινούς να παίζουν μουσική σε τενεκέδες και πλαστικά δοχεία για νερό. Το πρωί, χωρίς να χρησιμοποιήσουμε ρολόγια αλλά περιμένοντας να μας ξυπνήσει ο ήλιος, είδαμε την ανατολή και φάγαμε πρωινό στη σκηνή. Μία ώρα ακόμη στις καμήλες και πήραμε το δρόμο του γυρισμού. Να σημειώσω ότι η ζωή είναι απλή εκεί πέρα στη Σαχάρα. Για τουαλέτα χρησιμοποιήσαμε το πίσω μέρος των αμμόλοφων, γάτες χρησιμοποιούνται για τα φίδια, σκύλοι για τις αλεπούδες και καμήλες για μεταφορές. Το μαγείρεμα γίνεται σε φωτιά και το φως στη σκηνή είναι μια φλόγα από γκάζι όπου όταν την πλησιάσουν τα κουνούπια και τα πετούμενα... ας πούμε απαλάσσονται από τα καθήκοντά τους. Αυτό είναι το όλο ωραίο της υπόθεσης. Τα λεφτά δεν έχουν καμία σημασία εκεί.

Μετά από όλα αυτά περάσαμε λίγες ώρες πίσω στο Μαρακές και περάσαμε την τελευταία νύχτα μας στο αεροδρόμιο. Μέχρι την τελευταία νύχτα, πριν πάρουμε το λεωφορείο για να μας πάει στο αεροδρόμιο, φαινόταν ότι το Μαρόκο είναι 50 χρόνια πίσω από τον πολιτισμό. Χρησιμοποιούν γαϊδούρια για μεταφορές, οι άνθρωποι μένουν σε απαράδεκτα σπίτια και δουλειές δεν υπάρχουν πουθενά εκτός αν δουλεύεις για τους τουρίστες. Υγειονομικό και εφορία δεν υπάρχουν και δεν ξέρω τι γίνεται για σχολεία και νοσοκομεία. Όταν όμως είδαμε και την άλλη πλευρά της πόλης μέσα από τα παράθυρα του λεωφορείου αλλάξαμε τη γνώμη μας για κάποια από αυτά. Μεγάλα και ακριβά ξενοδοχεία, εμπορικά κέντρα, σωστή αστυνόμευση, ακριβά αμάξια και γενικά πολιτισμός. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν άνθρωποι με πολύ μεγάλα εισοδήματα και άνθρωποι με πολύ μικρά, κάτι που μου έχουν πει ότι συμβαίνει σε πολλές χώρες στην Αφρική και μέση Ανατολή.

Γενικά το Μαρακές είναι για δύο μέρες το πολύ μιας και δεν έχει πολλά πράγματα για να δεις, Η Σαχάρα είναι μαγευτική και αξίζει να την επισκευτεί κανείς. Αν είχαμε 2-3 μέρες ακόμη θα μπορούσαμε να επισκεφτούμε πόλεις όπως η Καζαμπλάνκα και το Ραμπάτ αλλά και να κάνουμε μπάνιο στις παραλίες του Μαρόκο. Ήταν από τις πιο ενδιαφέρουσες εκδρομές που έχω κάνει ποτέ.

Υ.Γ. : Περιττό να πω ότι η ζέστη ήταν αφόρητη, ειδικά στη Σαχάρα. Στο Μαρακές είχε 37 βαθμούς το τελευταίο βράδυ....