A bit more of Aveiro

H ζωή εδώ στο Aveiro κυλάει ήρεμα και όμορφα. Όσο αναφορά το πανεπιστήμιο, το εξάμηνο βρίσκεται στο τέλος του και όλοι κλασικά τρέχουμε να τελειώσουμε τις εργασίες την τελευταία στιγμή. Όπως φαίνεται αυτή η συνήθεια δεν είναι μόνο ελληνική.... Επίσης άρχισε και το διάβασμα για την εξεταστική.
Παρόλα αυτά συνεχίζουμε να απολαμβάνουμε και να διασκεδάζουμε όποτε έχουμε χρόνο. Πριν λίγες εβδομάδες για παράδειγμα το πανεπιστήμιο του Aveiro γιόρταζε τη φοιτητική εβδομάδα χωρίς μαθήματα και με καθημερινές live εμφανίσεις πορτογαλικών συγκροτημάτων. Την επόμενη εβδομάδα το ίδιο συνέβαινε και με το πανεπιστήμιο του Porto και την επόμενη με αυτό της Coimbra. Κατάφερα να επισκεφτώ τα δύο πρώτα παρακολουθώντας ένα πορτογαλικό ροκ συγκρότημα στο ένα και τους Franz Ferdinand στο άλλο. Πολύ ωραίες στιγμές, ποτά και ξενύχτι μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Στο τρίτο φεστιβάλ (Coimbra) μου είπαν ότι είχε παρέλαση και δωρεάν απεριόριστο ποτό. Πολλοί γίναν κομμάτια όπως ήταν αναμενόμενο. Τους ερασμίτες τους έκανε εντύπωση που κόσμος έχυνε τις μπύρες του στο αέρα, έπινε σαν τρελός και χόρευε ασταμάτητα και μετά ζητούσε κι άλλες μπύρες, δωρεάν πάντα. Πρέπει να έρθουν σε ένα πάρτυ στη Χαλκιδική μία Κυριακή μάλλον, για να δουν ότι επικρατεί το ίδιο χάος, με τη διαφορά ότι εκεί πληρώνουμε για όλα αυτά.
Ο καιρός έχει βελτιωθεί πολύ εδώ και αρχίσαν οι πρώτες εξορμήσεις στις παραλίες. Εμείς πάμε στην Barra. Έκανα πρώτη φορά ωτοστόπ για να φτάσω στον προορισμό μου. Προς μεγάλη μου έκπληξη δεν ημασταν οι μόνοι αλλά υπήρχαν πολλοί άλλοι που έκαναν το ίδιο. Παραλία εδώ σημαίνει παρθένα αμμουδιά χωρίς Beach Bar και μουσική αλλά μόνο με λίγα μαγαζάκια ίσα ίσα για να αγοράσεις τα βασικά ή να πιείς ένα ζεστό καφέ, ομπρέλλα και κολατσιό από το σπίτι και ψάθα στην άμμο. Η θάλασσα είναι πολύ κρύα και απ’ότι μου είπαν δεν πρόκειται να ζεσταθεί και πολύ. Ασταμάτητα κύματα και αέρας. Έχει και αυτό το γούστο του πάντα, αλλά θα προτιμήσω τις ελληνικές παραλίες.
Τα βράδια έχουν αλλάξει λόγω του καλοκαιριού, τραπέζια βγήκαν έξω από τα μαγαζιά, κόσμος πολύς στην κεντρική πλατεία και μειώθηκε και ο ρουχισμός (...), κυρίως από τις γυναίκες. Πλέον, οι βραδιές πόκερ και η συνάντηση στο σπίτι μεταμορφώθηκαν σε βραδιές ψησίματος και πάρτυ στο πεζοδρόμιο καθώς και με ντράβαλα με την αστυνομία (η οποία δεν είναι επιεικής σαν την ελληνική) λόγω ηχορύπανσης και τραπεζιών σε δημόσιο χώρο. Ποτέ όμως δε δημιουργήθηκε σοβαρό πρόβλημα, ακόμα.
Κάποιοι ερασμίτες που ήταν εδώ μόνο για ένα τρίμηνο άρχισαν να φεύγουν, κάτι που δημιουργεί μελαγχολία και με κάνει να σκέφτομαι την ημέρα που θα πρέπει να φύγω και εγώ. Αρκετοί θα έχουν ήδη φύγει μέχρι να έρθει η σειρά μου, περίπου 5-6 Ιουλίου. Μερικοί πάλι θα μείνουν για το καλοκαίρι. Η αλήθεια είναι ότι πεθύμησα αρκετά από την Ελλάδα. Οικογένεια, φίλοι, Θεσσαλονίκη, Κορινός, Χαλκιδική, γύρος, αμάξι είναι μερικά από αυτά. Η ζωή όμως είναι πολύ ωραία εδώ και το σίγουρο είναι ότι θα δυσκολευτώ να γυρίσω πίσω.
Όσο αναφορά τα ταξίδια μου, έχει μείνει ένα τελευταίο. Στο Μαρόκο. Την άλλη εβδομάδα θα είμαι εκεί και θα κάτσω για πέντε ημέρες. Υπολογίζω βόλτα με καμήλες στη Σαχάρα και επίσκεψη στην Καζαμπλάνκα αλλά τίποτα δεν είναι σίγουρο ακόμη.
Προσπαθώ να ζήσω την κάθε στιγμή γιατί είναι πραγματικά μια μοναδική εμπειρία στη ζωή μου. Αναμένετε για φωτογραφίες από το Μαρόκο.
Υ।Γ। Η φωτογραφία είναι από ένα μαγαζί όπου πίνουμε σφηνάκια με 1€ και όπως βλέπετε, το βλέμμα μου έχει αρχίσει να ξεφεύγει λίγο.

Ταξίδια (συνέχεια 4)

Πριν αρχίσετε να διαβάζετε το άρθρο σκεφτείτε κάτι από την όμορφη Ελλάδα μας. Οτιδήποτε...

Την προηγούμενη εβδομάδα είχα τη χαρά να επισκεφτώ το φίλο Αντώνη στη Σουηδία. Ήταν να κάνω αυτό το ταξίδι πιο πριν αλλά το ηφαίστειο με καθηστέρησε λίγο, αλλά δεν κατάφερε να με σταματήσει. Είχα επίσης τη μεγάλη χαρά να συναντήσω την Κασσιανή (ξαδελφη, αν και νομίζω πως όλοι την ξέρετε) μετά από πολύ καιρό.

Αρχικά να πω ότι αυτό το ταξίδι ήταν λίγο διαφορετικό από αυτά που έχω κάνει μέχρι τώρα εδώ στο Erasmus. Δεν περιείχε κάστρα, μουσεία κτλ αλλά ήταν περισσότερο να δω δύο μεγάλες πόλεις και να απολαύσω τη ζωή στη Σουηδία. Ήταν για άλλη μια φορά φανταστικά. Αυτό που κάναμε ήταν μια μέρα να νοικιάσουμε ένα αμάξι και να οδηγήσουμε περίπου 1000 χιλιόμετρα πήγαινε- έλα μέχρι το Γέτεμπόρι (ναι, σωστά το γράφω, είναι με δύο τόνους σύμφωνα με τους Σουηδούς), το γνωστό στους περισσότερους Γκέτεμποργκ. Άξιζε βεβαίως τον κόπο γιατί εκεί συναντήσαμε την Κασσιανή και τη φίλη της Μαριάννα. Φάγαμε μαζί, γυρίσαμε την πόλη, ήπιαμε καφέ και πήραμε το δρόμο του γυρισμού. Στο τέλος της διαδρομής (όπου δεν μπορείς να τρέξεις πάνω από 110 km/h... λόγω τυπικοτήτων) και ενώ έχουμε 4 ώρες για να παραδώσουμε το αμάξι στις 9 το πρωί αποφασίζουμε να κάτσουμε λίγο σπίτι για ντους και λίγο ύπνο. Φτάνοντας, βλέπουμε ότι δεν υπάρχουν αμάξια παρκαρισμένα έξω αλλά όλα είναι μέσα σε Πάρκινγκ το οποίο οι κάτοικοι πληρώνουν με το μήνα. Εγώ δεν μπορούσα να το παρκάρω πουθενά γιατί είμαι τουρίστας και δεν έχω ούτε κάρτες αλλά ούτε μπορούσα να αγοράσω για λίγες ώρες γιατί όλα ήταν κλειστά εκείνη την ώρα (5πμ). Τελικά αφήσαμε το αμάξι για μία ώρα μόνο του και μετά από αυτό, ενώ είχαμε σπίτι, κοιμηθήκαμε στο αμάξι γιατί δεν είχαμε Πάρκινγκ....... Και όλα αυτά 20km έξω από το κέντρο της Στοκχόλμης. Να πω ότι ήταν μέσα, να το δικαιολογούσα.

Έτσι κάπως λειτουργούν όλα τα πράγματα στη Σουηδία. Όπου και να είσαι ακολουθείς κανόνες. Ανακυκλώνεις, βγάζεις κάρτες για τα πάντα, αν δεν πας στο πανεπιστήμιο πριν το μάθημα, μετά θέλει κάρτα για να μπεις την οποία οι φοιτητές δεν έχουν, δεν τρέχεις με το αμάξι, πληρώνεις για το πάρκινγκ παντού και άλλα πολλά.

Και αν δεν τα κάνεις όλα αυτά πληρώνεις πρόστιμα. Δύο ήταν τα πιο παράξενα που άκουσα. Πρώτον δεν μπορείς να αφήσεις το κατοικίδιό σου πάνω από τρεις ώρες στο σπίτι μόνο του γιατί (ακούστε αυτό) αν το αφήσεις θα πάρει τηλέφωνο ο γείτονας στην αστυνομία, θα σε καταγγείλει και θα πληρώσεις.... ΑΚΟΥ ΝΑ ΔΕΙΣ....

Το άλλο που είδα είναι στα κλαμπ το βράδυ, ενώ υπάρχει χώρος για άτομα να μπουν μέσα (και να είναι και άνετα –όχι φάση Goldfish) τους κρατάνε έξω στο κρύο και στη βροχή γιατί λέει ότι επειδή έχει μία πόρτα, σε περίπτωση φωτιάς δε θα μπορέσουν να βγουν εγκαίρως όλοι. Φανταστείτε στο Goldfish να πιάσει φωτιά τι θα γίνει....

Όλα αυτά ακούγονται πολύ καλά για το κράτος, την υγεία και τον πλανήτη γενικά. Αλλά όταν πρέπει να ζήσεις τηρώντας αυστηρούς κανόνες σε κάθε βήμα που κάνεις καταντάει κάπως κουραστικό, δε νομίζετε? Περνάει πλέον στη φάση ότι προσέχουμε περισσότερο την κοινωνία σαν ιδεολογία παρά το ίδιο το άτομο. Ίσως στην Ελλάδα έχουμε συνηθήσει τελείως διαφορετικά και για αυτό μου φάνηκε τόσο περίεργο.

Η Σουηδία είναι όμορφη χώρα και αρκετά γραφική ακόμη και μέσα στις μεγάλες πόλεις. Όλα είναι προσεγμένα και καθαρά, ειδικά στο Γκέτεμποργκ. Ένας δρόμος εκεί είναι χαλαρά πιο καθαρός και συμμαζεμένος από το σπίτι μου στην Πορτογαλία.... Όλα λειτουργούν στην ώρα τους και πάντα ευγενικά και όλοι μιλάνε Αγγλικά. Τα πάντα είναι πολύ ακριβά εκτός από το ρουχισμό και τις ηλεκτρονικές συσκευές αλλά και οι μισθοί τους είναι ανάλογοι (όχι όπως στην Ελλάδα). Η νυχτερινή ζωή είναι αρκετά καλή με ωραία μέρη (κλαμπ, μπαρ κτλ) και για όλα τα γούστα. Κανείς δεν ασχολείται με το τι κάνεις ή πως είσαι ντυμένος και όλοι κοιτάνε να περάσουν καλά χωρίς να σε ενοχλήσουν. Η Σουηδία έχει πανέμορφες γυναίκες (ξανθές, ψηλές, γαλανομάτες στην πλειοψηφεία τους) και ξέρουν να περιποιούνται τον εαυτό τους. Και το σημαντικότερο, ΧΩΡΙΣ τουπέ.

Τελειώνοντας, να πω ότι όλοι οι Σουηδοί έχουν πάει μια φορά τουλάχιστον στην Ελλάδα για διακοπές. Για αυτούς είναι παράδεισος εκεί (ζέστη, πάρτυ στις παραλίες, χαμηλές τιμές συγκριτικά με τη χώρα τους). Θαυμάζουν τη χώρα μας και τους ανθρώπους της. Κρίμα που εμείς δεν το βλέπουμε έτσι και κοιτάμε απλά να εκμεταλλευτούμε τον τουρισμό τους και να πάρουμε τα λεφτά τους.

Πάω στοίχημα ότι ό,τι και να σκεφτήκατε στην αρχή για την Ελλάδα είναι 90% διαφορετικό από το αντίστοιχο πράγμα στη Σουηδία και δε μιλάω μόνο για αυτά που έγραψα παραπάνω αλλά και για όλα τα άλλα που αφορούν τη ζωή και τη χώρα.

Γενικά ήταν μια φοβερή εκδρομή αλλά και μια ακόμη καλή εμπειρία για μένα να γνωρίσω μια άλλη χώρα. Ευχαριστώ τον Αντώνη για τη φιλοξενία του και τα σπιτικά φαγητά του και την Κασσιανή για την πολύ όμορφη μέρα στο Γκέτεμποργκ.