Ταξίδια (τέλος)

Το τελευταίο μου ταξίδι για την περίοδο του Εράσμους μου ήταν στο Μαρόκο. Όταν ήμουν ακόμη Θες/νίκη, ένας θείος μου από Κορινό μου είπε «όταν πας Μαρόκο, μείνε στις τουριστικές περιοχές και μην μπεις πιο μέσα και μπλεχτείς με την πραγματική χώρα». Είχε πολύ δίκιο. Όσο μέναμε στους πολυσύχναστους δρόμους στο Μαρακές υπήρχαν μεν ενοχλητικοί Μαροκινοί που σου πουλάνε ό,τι έχουν και δεν έχουν πάνω τους αλλά αν δεν ενδιαφέρεσαι σε αφήνουν. Όταν όμως μπαίνεις σε δρόμους περίεργους η ενόχληση όλο και μεγαλώνει και πλέον δεν κοιτάνε μόνο να σου πουλήσουν πράγματα. Δύο βράδια την πατήσαμε με το φίλο Αντώνη αλλά ευτυχώς δεν είχαμε καμιά σοβαρή κατάληξη.

Δύο μέρες μείναμε στο Μαρακές σε ένα άθλιο ξενοδοχείο των 7€/άτομο/βραδιά. Βολτάραμε στο παζάρι και διαπραγματευτήκαμε τις τιμές των σουβενίρ μας. Φάγαμε από την τοπική κουζίνα τους, η οποία παρόλο βρώμικη είναι πολύ νόστιμη. Τατζίν, κεμπάπ και κεφτέδες είναι τα κλασικά γεύματα. Ήπιαμε τσάι μέντας ενώ καθόμασταν σε 40 βαθμούς και διαπιστώσαμε ότι το αλκοόλ απαγορεύεται λόγω θρησκείας. Παρόλα αυτά βρήκαμε ένα μπαρ το οποίο προορίζεται για τουρίστες, το οποίο σέρβιρε μπύρες για 10€/μπύρα. Χωρίς να ξέρουμε την τιμή, φυσικά τα δώσαμε σαν ηλίθιοι τουρίστες. Ακούσαμε αράβικη μουσική και είδαμε και την άλλη πλευρά (την πιο πρόστυχη) των γυναικών με τις μαντήλες που βλέπαμε την ημέρα.

Τις επόμενες δύο ημέρες κάναμε εκδρομή με ένα ταξιδιωτικό (το οποίο παζάρεψε την τιμή του και πάλι) στην έρημο Σαχάρα που ξεκινάει από το Μαρόκο. Παρόλο που το ταξίδι ήταν μεγάλο (7 ώρες σε τραγικό βανάκι για να φτάσουμε) άξιζε πραγματικά την ταλαιπωρία. Ήταν από τις πιο απίστευτες εμπειρίες που είχα στη ζωή μου. Ταξιδέψαμε μία ώρα πάνω σε καμήλες για να φτάσουμε στις σκηνές που θα περνούσαμε τη βραδιά και είδαμε το ηλιοβασίλεμα στην έρημο, ενώ στον ορίζοντα υπήρχαν μόνο βουνά. Μιλήσαμε με ανθρώπους που γεννήθηκαν και μένουν στην έρημο και φάγαμε δείπνο κάτω από αμέτρητα αστέρια στον ουρανό (προσωπικά δεν είχα δει ποτέ τόσα πολλά). Κάναμε πάρτυ γύρω από τη φωτιά ακούγοντας τους Μαροκινούς να παίζουν μουσική σε τενεκέδες και πλαστικά δοχεία για νερό. Το πρωί, χωρίς να χρησιμοποιήσουμε ρολόγια αλλά περιμένοντας να μας ξυπνήσει ο ήλιος, είδαμε την ανατολή και φάγαμε πρωινό στη σκηνή. Μία ώρα ακόμη στις καμήλες και πήραμε το δρόμο του γυρισμού. Να σημειώσω ότι η ζωή είναι απλή εκεί πέρα στη Σαχάρα. Για τουαλέτα χρησιμοποιήσαμε το πίσω μέρος των αμμόλοφων, γάτες χρησιμοποιούνται για τα φίδια, σκύλοι για τις αλεπούδες και καμήλες για μεταφορές. Το μαγείρεμα γίνεται σε φωτιά και το φως στη σκηνή είναι μια φλόγα από γκάζι όπου όταν την πλησιάσουν τα κουνούπια και τα πετούμενα... ας πούμε απαλάσσονται από τα καθήκοντά τους. Αυτό είναι το όλο ωραίο της υπόθεσης. Τα λεφτά δεν έχουν καμία σημασία εκεί.

Μετά από όλα αυτά περάσαμε λίγες ώρες πίσω στο Μαρακές και περάσαμε την τελευταία νύχτα μας στο αεροδρόμιο. Μέχρι την τελευταία νύχτα, πριν πάρουμε το λεωφορείο για να μας πάει στο αεροδρόμιο, φαινόταν ότι το Μαρόκο είναι 50 χρόνια πίσω από τον πολιτισμό. Χρησιμοποιούν γαϊδούρια για μεταφορές, οι άνθρωποι μένουν σε απαράδεκτα σπίτια και δουλειές δεν υπάρχουν πουθενά εκτός αν δουλεύεις για τους τουρίστες. Υγειονομικό και εφορία δεν υπάρχουν και δεν ξέρω τι γίνεται για σχολεία και νοσοκομεία. Όταν όμως είδαμε και την άλλη πλευρά της πόλης μέσα από τα παράθυρα του λεωφορείου αλλάξαμε τη γνώμη μας για κάποια από αυτά. Μεγάλα και ακριβά ξενοδοχεία, εμπορικά κέντρα, σωστή αστυνόμευση, ακριβά αμάξια και γενικά πολιτισμός. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν άνθρωποι με πολύ μεγάλα εισοδήματα και άνθρωποι με πολύ μικρά, κάτι που μου έχουν πει ότι συμβαίνει σε πολλές χώρες στην Αφρική και μέση Ανατολή.

Γενικά το Μαρακές είναι για δύο μέρες το πολύ μιας και δεν έχει πολλά πράγματα για να δεις, Η Σαχάρα είναι μαγευτική και αξίζει να την επισκευτεί κανείς. Αν είχαμε 2-3 μέρες ακόμη θα μπορούσαμε να επισκεφτούμε πόλεις όπως η Καζαμπλάνκα και το Ραμπάτ αλλά και να κάνουμε μπάνιο στις παραλίες του Μαρόκο. Ήταν από τις πιο ενδιαφέρουσες εκδρομές που έχω κάνει ποτέ.

Υ.Γ. : Περιττό να πω ότι η ζέστη ήταν αφόρητη, ειδικά στη Σαχάρα. Στο Μαρακές είχε 37 βαθμούς το τελευταίο βράδυ....