Ταξίδια (συνέχεια 2)

Στις 5 Απριλίου τα χαράματα γύρισα στο Αβέιρο. Αφού κοιμήθηκα λίγες ώρες πήγα στο αεροδρόμιο για να επισκεφτώ τα φιλαράκια μου από Ελλάδα. Το πρόγραμμα είχε ως εξής: 3 ημέρες στο Αβέιρο, 2 ημέρες στη Λισσαβώνα, 5 ημέρες στην Βαρκελώνη, όπου θα ερχόταν και ο Βασίλης και 3 ημέρες στο Άμστερνταμ. Γυρισμός στις 18 Απριλίου. Μετά από εκεί το σχέδιό μου ήταν να πετάξω για Σουηδία για να συναντήσω ένα άλλο φιλαράκι, αυτό όμως δε συνέβη ποτέ αφού εξερράγη το ηφαίστειο και ακυρώθηκαν όλες οι πτήσεις (Θα τα πούμε μετά για αυτό).
Οι στιγμές με αυτούς τους φίλους είναι πάντοτε το κάτι άλλο οπότε δε χρειάζεται να πω και πολλά. Την πρώτη μέρα υπήρχε ξενάγηση στο μαγευτικό Αβέιρο όπου με το ζόρι βρήκα 2 μέρη να τους πάω. Τη δεύτερη μέρα πήγαμε στο Πόρτο όπου ήταν πολύ ωραία και επισκεφτήκαμε και την παραλία που θύμιζε λίγο Beverly Hills, όπως πάντοτε το ξέρουμε από την τηλεόραση. Την Τρίτη μέρα πήραμε το τρένο για Λισσαβώνα. Εκεί γυρίσαμε κάποια μνημεία που μας είχαν προτείνει τα οποία όντως άξιζαν, όπως το Belem και ζήσαμε το ένα βράδυ τη νυχτερινή ζωή, η οποία δε διαφέρει και πολύ από αυτή που ξέρουμε στη Βόρεια Πορτογαλία, χύμα κατάσταση και ποτά στο δρόμο.
Η συνέχεια ήταν στη Βαρκελώνη όπου συναντήσαμε το Βασίλη και μείναμε σε ένα ξενοδοχείο για 5 ημέρες. Εκεί κουραστήκαμε λίγο παραπάνω γιατί είχε όντως πάρα πολλά να δούμε. Επισκεφτήκαμε το περίφημο Aquarium, την ξακουστή La Sagrada familia του Gaudi, το φανταστικό γήπεδο της Barcelona, το Camp nou, το Μονζουίκ με το τελεφερίκ και διάφορα άλλα που βρίσκαμε στη διαδρομή όπως πάρκα και μουσεία. Όσο αναφορά το βράδυ, περπατήσαμε στα μπαράκια της παραλίας όπου η φάση είναι αρκετά κυριλέ και θυμίζει λίγο Ελλάδα, τόσο στη διασκέδαση όσο και στις τιμές (π.χ. 15€ το κοκτέιλ). Υπάρχουν βέβαια και τα μπαράκια στην πλατεία με πιο χαλαρή κατάσταση και πιο νορμαλ τιμές. Αυτός είναι και ο λόγος που το ένα βράδυ γίναμε σκατά (είμαι επιεικής). Τέλος, επισκεφτήκαμε το καζίνο, όπου χάσαμε κάποια λεφτά και τελικά αποφασίσαμε ότι καλύτερα θα ήταν να τα πήναμε σε ποτά σε κάποιο άλλο μέρος.
Στη συνέχεια πήγαμε στο Άμστερνταμ το οποίο στους περισσότερους ήταν ήδη γνωστό. Περπατήσαμε στο κέντρο και κάναμε βόλτα στη Red light District. Οι λέξεις «μπάφος», «μανιτάρια» και «κοκαϊνη» ακούγανταν σχεδόν κάθε 3 λεπτά στο δρόμο και ο μπάφος μύριζε κιόλας. Στο Άμστερνταμ δεν επισκεφτήκαμε κάποιο μνημείο ή τίποτα τέτοιο, μόνο βγήκαμε τα 2 βράδια σε κάποια μπαρ. Τελειωμένες καταστάσεις και υψηλές τιμές παντού σε σχέση με Ισπανία και Πορτογαλία που είχαμε συνηθήσει. Μέναμε σε ένα χλιδάτο ξενοδοχείο μέσω ενός γνωστού μας διότι με τα ίδια λεφτά που μας έκλεισε θα μπορούσαμε να μένουμε σε ένα τελειωμένο Hostel στο κέντρο.
Όλα ήταν τέλεια, γελάσαμε πολύ, περάσαμε πολύ καλά. Γυρίσαμε μέρη, γνωρίσαμε κόσμο και γλεντήσαμε. Όλα αυτά μέχρι την τελευταία μέρα που ακυρώθηκαν όλες οι πτήσεις μας. Έπρεπε λοιπόν να βρούμε ένα τρόπο γυρισμού, τα παιδιά στην Ελλάδα και εγώ να ματαιώσω το ταξίδι στη Σουηδία και να γυρίσω Πορτογαλία. (Συνεχίζεται)
Υ.Γ. Στη φωτό βλέπετε την ομάδα στη Λισσαβώνα. Βασίλη με συγχωρείς που δεν ανέβασα μια φωτό με τους 6 μας αλλά εκτός από αυτή στο γήπεδο που ανέβασα στο Fb δεν έχω καμιά άλλη με όλους.